Κλείσαμε, κλείσαμε…

Κ ο ύ ρ α σ η

Εἶμαι τόσο κουρασμένος ἀπ᾿ τὰ λόγια τὰ ῾πωμένα
κι ἀπ᾿ τὰ λόγια ποὺ θὰ ποῦμε κι ἀπ᾿ τοὺς ἄλλους κι ἀπὸ μένα
κι ἀπ᾿ τὸ κάλεσμα τοῦ στίχου, μὲ τὸ μάταιο λυρισμό,
ποὺ ἡ ψυχή μου δὲν ἐλπίζει, παρὰ μόνο στὸ Λιμάνι
καὶ στὸ σάλπισμα τῆς Μοίρας, ποὺ μιὰ μέρα θὰ σημάνει
τὸν αἰώνιο Γυρισμό!

Τότε μόνο, λυτρωμένος ἀπ᾿ τῆς γῆς τὴν ἱστορία,
μέσ᾿ στῶν κόσμων καὶ τῶν ἄστρων τὴν ἀτέρμονη πορεία,
φῶς ἀνέσπερο, χυμένο σὲ μιὰν ἔξαλλη στροφή,
τὸ Τραγούδι τὸ Μεγάλο, ποὺ ποτὲ δὲν ἔχω γράψει,
τὸ στερνό μου τὸ Τραγούδι, σὰ μιὰ δόξα ποὺ θ᾿ ἀνάψει,
τότε μόνο θὰ γραφεῖ!

Με αυτό το ποίημα του Ναπολέοντα Λαπαθιώτη, κλείνει τη βραχύβια ζωή του το blogg των bass and treble αφού πρώτα κουράστηκε και κούρασε. Μην απελπίζεστε όμως (που λέει ο λόγος), επανερχόμεθα σύντομα με δυο φρέσκα, διαφορετικά bloggs, με επίκαιρα, καυτά και πιπεράτα θέματα.

Ευχαριστούμε για τη συμπαράσταση.

Γεια σας φίλοι…. 

Bass and treble

 

Γύρω Γύρω όλοι

Αγαπητέ Bass

Παρότι περιμένω την συμμετοχή σου εδώ και καιρό

Αυτή την εβδομάδα θα ασχοληθώ με τον Ροστροπόβιτς.

Μετά θα συμπληρώσω την σελίδα στην εγκυκλοπέδια.

Με αφορμή τον θάνατο του.

Θα ψάξω να βρω πηγές να ακούσω την μουσική του και μαζί του λεω να ασχοληθώ και με τον σοστακόβιτς και αν καταλήξω και πουθενά αλλού (π.χ στον Μάλερ) ίσως ασχοληθώ και με αυτόν. Και αν βρω και κανέναν άλλο που να τονίζεται στο όβιτς τότε ίσως και με αυτόν.

Το βρίσκω καλή ιδέα. Νομίζω ότι έχω φτάσει και στην κατάλληλη ακουστική διάθεση και ηλικία και η πορεία αυτή δεν ήταν και η πιο εύκολη (μουσικά εννοώ)

Κάποτε σε μια παρόμοια κρίση ασχολήθηκα και με τον Χατζιδάκι. Η αλήθεια είναι ότι το προσπάθησα αλλά η προσπάθεια απέτυχε όταν άκουσα την λέξη φλισκούνια.

Εκεί σταμάτησα και δεν ασχολήθηκα ξανά έως ότου άκουσα την περιπέτεια στην νότια καρολίνα και αποφάσισα ότι ποτέ δεν θα αποφασίσω αν μου αρέσει ή όχι αν θα εντρυφήσω ή όχι.

Καμία σχέση βέβαια δεν είχα με την μελισσάνθη τους αντικατοπτρισμούς  ή άλλες φυσικές ιδιότητες.

Η μόνη σχέση που είχα εκείνη την εποχή ήταν με μια σουηδέζα 13 χρονών τότε (1 χρόνο μεγαλύτερη από εμένα) ή οποία μου έκανε μαθήματα για την πραγματική και απολαυστική χρήση του μεσαίου δακτύλου του χεριού ενώ εγώ ήθελα απλά να πάω να παίξω μπάλα με τους φίλους μου.

Επίσης το μόνο πράγμα που μου άρεσε λίγο αργότερα ήταν αυτός ο κύριος John Cage καθώς και ο κύριος Στοκχάουζεν τους οποίους ναι μεν άκουσα αλλά ποτέ δεν κατάφερα να εντρυφήσω επίσης γιατί εκείνη την εποχή διάβασα την ιστορία του ματιού του μπαταιγ και μου άρεσε υπερβολικά

                                 

και μετά το έριξα στα βίντεο της πορνοστάρ τραγουδίστριας των Plasmatics και μετά άκουσα και τις Slits και πάει ο Χατζιδάκις έως ότου ήρθαν οι stereo nova και οι διάφοροι Α κάτι Β κάτι Κ κάτι Δ κάτι και επανήλθε (σαν ιδέα) στο μυαλό μου λίγο πριν έρθει και πάλι ο Μπρους Λη  (ο δικός μου από μηχανής θεός πρώην γκόμενος της missy elliot και της anita lane) και τους κάνει όλους κιμά για ακόμη μια φορά (Μιλάμε για παραπληροφόρηση έτσι!)

Και μετά ελπίζω να μην αγγίξει κανείς τον ροθ (φιλιπ) γιατί μια κακιά μάγισσα τον μεταμόρφωσε πριν μερικά χρόνια σε βυζί και από τότε μόλις τον ακουμπήσει κανείς αυτός διεγείρεται .

Ροστροπόβιτς λοιπόν! Καλή ιδέα μου φαίνεται.

Αν και τέτοιου είδους ιδέες μου θυμίζουν τον Ανέστη και τις αισχατολογικές του αναζητήσεις και με κάνουν και γράφω πολλά και δεν το αντέχω αυτό και θα κάνω κανένα reunion και δεν λέει!

Treble

Μερικές φορές …

 Αγαπητέ Bass

Μόλις θυμήθηκα ότι μερικές φορές

…

Δεν επιθυμώ λέξεις που έχουν ανακαλυφθεί από κάποιον άλλο.

Όλες οι λέξεις έχουν ανακαλυφθεί από άλλους.

Αναζητώ τις δικές μου ανοησίες, τον δικό μου ρυθμό και φωνήεντα και σύμφωνα που ταιριάζουν με αυτόν, που θα είναι δικά μου

…

και για την αντιγραφή

 Treble

4 Μουσικές αναλαμπές αποσυνδεδεμένες

                                     

 Αγαπητέ Bass, 

Γενικά δεν ασχολούμαι με την μουσική πια (για αυτό και αναλαμπές!)- βαριέμαι αφόρητα (και τώρα ίσως και σιχαίνομαι) την δομημένη χρήση της κιθάρας του μπάσου των ηλεκτρονικών κλπ  – στο σπίτι δεν ακούω ότι μου αρέσει (βίτσιο πες το ή όπως αλλιώς θέλεις) δεν ακούω για απόλαυση διασκέδαση κλπ παρά μόνο από συνήθεια και μόνο ότι δημιουργεί ισχυρή όξυνση αισθήσεων ή/και παραισθήσεων και πέσει στα χέρια (αυτιά – μάτια) μου τυχαία ή και κατόπιν τυχαίας αναζήτησης.

Παρόλα αυτά  ως γενικά άσχετος και αδιάφορος για τα τρέχοντα έπεσαν στα αυτιά – μάτια μου τα εξής:

3 LIVE με ενδιαφέρον αν και εκτός εποχής και που μάλλον δεν θα πάω σε κανένα αλλά μπορεί και να πήγαινα αν ο δρόμος μου περνούσε από εκεί.

Fuzz 5/5: Inspiral Carpets

 4th Summer In The City Festival- DELUXE:

10/5: RED KRAYOLA (όχι δεν το ήξερα όταν έγραφα για αυτούς λίγες ημέρες πριν- με ενημέρωσε ο φίλος Νίκος αρχικά όπως και το ότι είχε παίξει ο Χατζιδάκης μαζί τους???)

 11/5: The Gitanes: The Further Adventures Of THE VIETNAM VETERANS (για αναπολήσεις)  

Και μια νέα καλή και ενδιαφέρουσα συνεργασία και όχι reunion ή άλλη υπέρ – συνταξιοδότησης κίνηση (όπως συνηθίζουν τελευταία ακόμα και οι ελληνικές μπάντες των προηγούμενων δεκαετιών):

mouse on Mars + Mark E Smith = Von Südenfed (παίζει και σχετικό δημοσίευμα στο wire για περισσότερες πληροφορίες όχι μόνο για αυτούς αλλά και γενικά)

Όσο για την «πρώτη» όπως αποκάλεσαν διάφοροι την πρόσφατη εμφάνιση των mouse on mars στην Ελλάδα νομίζω (αν θυμάμαι καλά) ότι πριν μερικά χρόνια στο «bios» festival στις αποθήκες της Πειραιώς είχαν εμφανιστεί και πάλι…σε ένα πολύ ενδιαφέρον live με scanner και άλλους 

 Treble

κλειστόν λόγω αυστηρής λογοκρισίας

                                                                                                        

κλειστόν λόγω αυστηρής λογοκρισίας Φαντάσου ότι είσαι ένας νέος 25 χρονών που μένεις σε μια χώρα, η οποία  συστηματικά καταπιέζει την ελευθερία της έκφρασης. Οι περισσότερες ιστοσελιδες με θέμα τα ανθρώπινα δικαιώματα “μπλοκάρονται” από ένα εθνικό φίλτρο και δεν εμφανίζονται ποτέ στην οθόνή σου. Θέλεις να επικοινωνείς με ανθρώπους από όλο τον κόσμο κι έτσι χρησιμοποιείς το PalTalk, ένα chat room που αν και η έδρα του είναι στην Νεά Υόρκη αλλά πολλοί χρήστες του μιλάνε τη γλώσσα σου. Στην ουσία είναι το παράθυρο του απομονωμένου κόσμου σου.Μια μέρα που έχετε μαζευτεί στο σπίτι σου με φίλους και μιλάτε με άλλους χρήστες στο chat room, εισβάλλουν ξαφνικά στις τρεις το πρωί 50 αστυνομικοί, σας χτυπάνε και σε φυλακίζουν σε πλήρη απομόνωση για 9 ολόκληρους μήνες χωρίς ποτέ να σου απαγγελθούν κατηγορίες.Περνάνε αυτοί οι μήνες και αφήνεσαι «ελεύθερος». Δε φοβάσαι να κατακρίνεις δημόσια την κυβέρνηση και υποστηρίζεις την αναγκαιότητα ειρηνικής αλλαγής της πολιτικής κατάστασης (στη χώρα σου είναι νόμιμο μόνο ένα πολιτικό κόμμα). Περίπου έξι βδομάδες μετά όμως, εκεί που κάθεσαι σε ίντερνετ-καφέ παρέα με τον αδερφό σου και διαβάζεις τα email σου και ειδησεογραφικά sites, σε πλησιάζουν άντρες της Ασφάλειας, σου φοράνε χειροπέδες και σε αναγκάζουν να τους οδηγήσεις σπίτι σου, όπου βρίσκουν και κατάσχουν, μία κάμερα, ένα κασετόφωνο, 2 CD και ένα βιβλίο που για κακή σου τύχη είναι απαγορευμένο επειδή υποστηρίζει την αναγκαιότητα δημοψηφίσματος για πολυκομματισμό στη χώρα. 

Αν σε έλεγαν Truong Quoc Tuan και έμενες στο Βιετνάμ, τι νομίζεις ότι θα συνέβαινε μετά; Θα ήσουν σε ένα κελί σε πλήρη απομόνωση χωρίς καμιά επαφή με δικηγόρους ή συγγενικά πρόσωπα. Θα σε κατηγορούσαν για προπαγάνδα εναντίον του κράτους και θα αναρωτιόσουν, στα αλήθεια για ποιο λόγο και για πόσα κλικ του ποντικιού σου αντιμετωπίζεις 20 χρόνια κάθειρξη… 

Ή φαντάσου να δουλεύεις ως δημοσιογράφος σε κινέζικη εφημερίδα. Τις παραμονές της 15^ης επετείου από τη σφαγή στην πλατεία Τιενανμέν, σε συνάντηση του προσωπικού της εφημερίδας, σάς δείχνουν ένα μέμο από το Κεντρικό Τμήμα Προπαγάνδας για το πώς θα πρέπει να καλύψετε τις επετειακές εκδηλώσεις. Σε αυτό δίνονται οδηγίες στους εργαζόμενους στα ΜΜΕ να «κατευθύνουν σωστά την κοινή γνώμη», να «μην δημοσιεύουν ποτέ απόψεις που δεν είναι σύμφωνες με την επίσημη πολιτική» και να καταδίδουν στις αρχές τυχόν υποψίες που έχουν για συναδέλφους τους που επικοινωνούν με δημοκρατικά στοιχεία στο εξωτερικό. Εσύ κρατάς σημειώσεις από αυτό το μέμο και το στέλνεις με email από τον προσωπικό σου yahoo! λογαριασμό σε κάποιον γνωστό σου στην Αμερική που διαχειρίζεται ένα πολύ γνωστό κινέζικο website, το Δημοκρατικό Φόρουμ. Το email δημοσιεύεται την ίδια μέρα με το ψευδώνυμο “198964” στα ανεξάρτητα κινεζόφωνα websites του εξωτερικού που έτσι κι αλλιώς είναι απαγορευμένα στη χώρα.Σε συλλαμβάνουν μερικούς μήνες αργότερα. Η εταιρία Yahoo! θα έχει πολύ απλά δώσει τα στοιχεία του λογαριασμού της ηλεκτρονικής σου διεύθυνσης και την ακριβή τοποθεσία από την οποία στάλθηκε το επίμαχο email.  Αν το όνομά σου ήταν Shi Tao και έμενες στην Κίνα, τι νομίζεις ότι θα συνέβαινε μετά; 

Θα καταδικαζόσουν με την κατηγορία της προδοσίας κρατικών μυστικών σε 10ετή κάθειρξη. Η γυναίκα σου θα ανακρινόταν καθημερινά από τις αρχές και η δουλειά θα της πίεζε να σε χωρίσει, πράγμα που τελικά θα έκανε. Θα είχες ελάχιστη επαφή με την οικογένειά σου. Θα μεταφερόσουν σε φυλακές υψίστης ασφάλειας και θα σου απαγόρευαν γράφεις ή να διαβάζεις. Η Επιτροπή Προστασίας Δημοσιογράφων θα σου απένειμε το Διεθνές Βραβείο Τύπου για την Ελευθερία, το οποίο φυσικά δε θα μπορούσες να παραλάβεις. Φαντάσου να μπορούσες να απελευθερώσεις τον Truong Quoc Tuan και τον Shi Tao. Μπορείς!Μπες στο www.amnesty.org.gr και πάρε μέρος στην εκστρατεία της Διεθνούς Αμνηστίας για την ελευθερία της έκφρασης στο ίντερνετ!

Χθες

Αγαπητέ Bass  

Χθές χτύπησε το ξυπνητήρι σηκώθηκα ήπια καφέ πλύθηκα ντύθηκα και πήγα στην δουλειά.

Χθές χτύπησε το ξυπνητήρι σηκώθηκα ήπια καφέ πλύθηκα ντύθηκα και πήγα στην δουλειά.

Χθές χτύπησε το ξυπνητήρι σηκώθηκα ήπια καφέ πλύθηκα ντύθηκα και πήγα στην δουλειά.

Χθές χτύπησε το ξυπνητήρι σηκώθηκα ήπια καφέ πλύθηκα ντύθηκα και πήγα στην δουλειά.

Χθές χτύπησε το ξυπνητήρι σηκώθηκα ήπια καφέ πλύθηκα ντύθηκα και πήγα στην δουλειά.

Χθές χτύπησε το ξυπνητήρι σηκώθηκα ήπια καφέ πλύθηκα ντύθηκα και πήγα στην δουλειά.

Χθές χτύπησε το ξυπνητήρι σηκώθηκα ήπια καφέ πλύθηκα ντύθηκα και πήγα στην δουλειά.

                                

(Ηταν μια εκπομπή από τους Νάντια Σωκράτη Βασίλη και Fiben)

To 10λεπτο

Αγαπητέ Bass 

Τον τελευταίο καιρό έχω ένα πρόβλημα με τον χρόνο. Όχι ότι περνάει και χάνεται κλπ κλπ αλλά να: 

  

                                

  

έχει περάσει αρκετός καιρός αλλά ακόμη εκείνο το 10 λεπτο που μας υποσχέθηκε ο Warhol. Τι να κάνω με ανησυχεί . Καλά εμένα δεν θα με δει η μαμά στο γυαλί ? Ποτέ? Πότε θα τη χαιρετήσω.

Πότε θα τους ευχαριστήσω όλους για την βοήθειά τους. Όλη την οικογένεια – τους θείους τις θείες τους παραγωγούς τους προαγωγούς την εταιρεία την Nico την Siouxsie την γιαγιά τον παπού. Τι θα πω στα παιδιά ότι εγώ ποτέ ? Ποτέ δημοσιότητα ?

Λεω να πάρω κανένα όπλο και να κουτσουρέψω κανέναν . Αλλά να πάλι σκέφτομαι φτάνει μόνο ένας ή μήπως παραπάνω ? Μπερδεύομαι με τους υπολογισμούς δεν μου βγαίνουν τα λεπτά και σκέφτομαι κάτι άλλο. Μήπως να καταπιώ κανένα ομόλογο ? Που ξέρεις μπορεί να θεωρηθεί κακή επένδυση και να κερδίσω εκείνα τα λεπτά. Μήπως να πάω σε κάποιο αστυνομικό τμήμα και να τα κάνω λίμπα επειδή με ταλαιπωρούν για εκείνη την ταυτότητα? Αλλά πάλι σκέφτομαι θα προλάβω το 10 λεπτο ή άδικος κόπος. Μήπως να ανέβω στην ταράτσα να φωνάζω για δήθεν χρέη σε τράπεζες κρεμασμένος με το ένα χέρι από την γκρεμίλα ? Να πιω την πινα κολάντα της μπέμπα μπλανς (βλέπε δημοφιλή αρχιερέα) ή να βουτήξω σε μπανιέρα και να ανέβω σε στύλο της ΔΕΗ να διαμαρτυρηθώ για το πετρέλαιο (τουλάχιστον να ήταν κάτι σε βινύλιο μεριά) που άφησε το κρουαζιερόπλοιο στην σαντορίνη?

Μπα άσε!

Λεω να κάτσω στα αυγά μου.

 

Παρέα με την carla bozulich και το Evangelista που γουστάρει Marcel Duchamp αλλά και τον ανατολίτη mertzbow και εγώ αυτήν.

Treble

Πηγή Δύναμης

Η δύναμή σας να τσακίσει την αναλγησία.

ΑΜΑΛΙΑ

&

ΝΑΤΕΛΑ

Με αφορμή και προτροπή του indictos

ΑΤΟΜΙΚΟ ΨΗΦΙΣΜΑ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ

Αγαπητέ Bass 

Καθώς τελειώνει και το δεκαπενθήμερο του Πάσχα δεν ξέρω ή δεν θυμάμαι πως και τι μου κάθισε στραβά και από προχθές άρχισα να σκέφτομαι και να θυμώνω με τα παρακάτω

1. ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Δεν ψηφίζω αυτά που ψηφίζει το 80% του ελληνικού πληθυσμού.

Αρά καμιά πολιτική απόφαση δεν με αντιπροσωπεύει

2. ΕΦΟΡΙA

Πληρώνω πάντα ότι πρέπει δεν κλέβω ποτέ. Περιμένω το ίδιο και από τους υπόλοιπους.

Οι περισσότεροι (μη μισθωτοί χρωστάνε και κλέβουν τα μύρια όσα…)

Δημόσιοι υπάλληλοι , Νοσοκομεία , Δημόσια Παιδεία μου φέρονται / φέρθηκαν ως να ήμουν το απόλυτο τίποτε. Δεν κρατάνε ούτε τα προσχήματα. Βιάζονται ανηλεώς προσωπικότητες και αξιοπρέπεια. Κανένας πολιτικός ή αρχηγός γενικά δεν χρησιμοποιεί τα παραπάνω

3. ΙΚΑ

Κάθε μήνα ένα σημαντικό μέρος της αμοιβής της εργασίας μου πηγαίνει  στην κοινωνική ασφάλιση.

Ποτέ μα ποτέ οι υπηρεσίες (όλων των ειδών) του παραπάνω ιδρύματος δεν ικανοποίησαν έστω τα ελάχιστα που απαιτεί η ανθρώπινη αξιοπρέπεια ενός μέσου ασφαλισμένου.

                                                  

4. ΔΙΟΔΙΑ

Από το 1988 πληρώνω ένα σωρό διόδια (και κάνω και συχνά την διαδρομή ΑΘΗΝΑ – ΘΕΣΣ/ΝΙΚΗ )

Κανένας μα κανένας δρόμος δεν έχει ολοκληρωθεί εξ ολοκλήρου. Ούτε καν αυτά τα γ. 500 χιλιόμετρα που χωρίζουν την σύγχρονη ελλάδα (Αττική) με την πλέμπα  (Θες/νίκη).

5. ΜΕΣΑ ΜΑΖΙΚΗΣ ΜΕΤΑΦΟΡΑΣ (Έτος 2007)

Σιχαίνομαι το αυτοκίνητο χρησιμοποιώ συχνά όλα τα μέσα.

Έχω χάσει άπειρες ώρες περιμένοντας λεωφορεία που δεν έρχονταν ποτέ στην ώρα τους.

Έχω χάσει άπειρες ώρες στα τραίνα καρβουνιάρηδες αλλά και τα σύγχρονα τα ίδια γ.  παραπάνω 500 χιλιόμετρα τα κάνουν το λιγότερο 4 ώρες και 20 λεπτά.

Έχω κάνει 1.30 λεπτά να πάω με τον ηλεκτρικό από Κηφισιά στον Πειραιά

Χρησιμοποιώ καθημερινά προαστιακό και κάνει 80 γ. χιλιόμετρα σε μια ώρα (μιλάμε για το πλέον σύγχρονο έργο. Μα καλά 80 χιλ. Σε μία ώρα????)

Όσο για τα πλοία … Θέλω εδώ και καιρό να πάω κουφονήσια (ναι μέσα στον χειμώνα ) αλλά δεν μου ταιριάζει κανένα από τα 2 δρομολόγια της εβδομάδας (και γενικά βαριέμαι να αναφέρω την διαδικασία που χρειάζεται να ακολουθήσω για να φτάσω στο μέρος που θέλω)

Από όσες φορές χρησιμοποίησα Ολυμπιακή τις μισές τουλάχιστον είχα προβλήματα (καθυστερήσεις , χάσιμο – λάθος στα εισιτήρια)

Από τις 5 φορές που συνάντησα γραμμές του τραμ στην αττική τις 2 παραλίγο να έχω ατύχημα

Κανένα πολιτικός ή άλλου είδους αρχηγός δεν χρησιμοποιεί κάποιο – α από τα παραπάνω (εκτός από Ολυμπιακή)  

6. ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ

Προχθές λήστεψαν τον πατέρα μου 86 ετών η μητέρα άρρωστη μπήκαν στο σπίτι πήραν την λιγοστή σύνταξη εξαφανίστηκαν

Κανένας μα κανένας δεν νοιάστηκε ή τουλάχιστον δεν έδειξε πλαστό ενδιαφέρον

7. ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ

Η κρατική και αν πληρώνουμε και αν όχι τον χαβά της. Στα τέτοια της μας γράφει.

Η ιδιωτική  ένα πανηγύρι!

8. ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΑ – ΠΕΖΟΙ – ΠΟΔΗΛΑΤΑ

Σε λίγου θα παρκάρουν μέσα στα σπίτια μας. Θα χρειαστεί να πηδάμε στα παρκαρισμένα από το παράθυρο από εκεί τελεφερίκ για ας πούμε στάση λεωφορείου και από εκεί …στο χάος

Απαγορεύεται η κίνηση των πεζών στα πεζοδρόμια. Οι παραβάτες τιμωρούνται.

Ποδήλατα ??? Τι είναι αυτό?? Έχει βουνά η Ελλάδα δεν κάνουν τα ποδήλατα για την χώρα. Λες και ήθελα ποδήλατο να πάω στην Πίνδο.

9.ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ – ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ

Νομοθετούν για όλα τα παραπάνω.

Δεν χρησιμοποιούν ποτέ:

Μέσα μαζικής μεταφοράς

Δημόσια νοσοκομεία (κάποιες φορές μόνο ως χώρους και μόνο με γιατρούς δικούς τους)

ΙΚΑ

Δημόσια Παιδεία για τα παιδιά τους

Τους εθνικούς δρόμους

Βαριέμαι να ψάξω αν φορολογούνται ή όχι…

Πάντως σύνταξη παίρνουν και σύντομα μάλιστα!

Πειράζει αν στο επόμενο ραντεβού των χουλιγκάνων συμμετέχω και εγώ ?

Και άσε τους ψυχολόγους να ψάχνουν στην οικογένεια , στον επαγγελματικό χώρο στο … στο… να βρουν τον λόγο της συμμετοχής μου!!!

Ο θυμωμένος Άρθουρ

Και για την αντιγραφή

Treble

  

Οι 300 του Λεωνίδα και ο Μπρους Λη

Αγαπητοί / ες Bass  

Το Σάββατο που μας πέρασε λοιπόν αντί να βρίσκομαι στο Gagarin να απολαμβάνω τον Marc έμεινα σπίτι κάποια km μακριά από την παραπάνω περιοχή και είπα να δω τους 300.

Τους 300 τόνους κέτσαπ δηλαδή γιατί περι αυτού πρόκειται.

Πρώτα από όλα ήταν μάλλον μια Light version του άρχοντα των δαχτυλιδιών με κομμένες τις σκηνές που δεν περιέχουν μάχες. Σχεδόν οι ίδιες φάτσες , freaks γενικά «έλληνες» και «πέρσες» σε αργή φάση να καρφώνουν αμφότεροι (μήπως ήταν απόσπασμα από NBA καρφώματα?) αριστερά και δεξιά , κεφάλια να ταξιδεύουν στον αέρα (αν ήταν χελιδόνια θα ήταν μια ελεγεία για την άνοιξη) και άφθονο αίμα. Μα πολύ αίμα. Δυστυχώς την είδαν πολλοί για να μετουσιωθεί σε cult movie και να αρχίσει να παίζεται σε μεταμεσονύκτιες προβολές.

Από την μία οι ανόητοι πέρσες με τα σούπερ ντούπερ φρικιά και κάτι ζώα περίεργα βγαλμένα από μυθιστορήματα του lovecraft και από την άλλη οι πειθαρχημένοι σπαρτιάτες πολεμιστές γεννημένοι να πολεμούν και να σκοτώνουν αριστοτεχνικά και να πειθαρχούν έως θανάτου με σκοπό την μη σκλαβιά  (ελευθερία = ζωή πειθαρχημένη στρατιωτικά ιδεώδη μωρά ανήμπορα στον καιάδα ? Πάμε καλά?).

Άψογα ήταν όλα!

Και το φινάλε? Α το φινάλε με απογοήτευσε εντελώς!

Περίμενα να έρθει ο Μπρους Λη και να τους κάνει όλους κιμά!

 Treble